Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Bork: Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.
Bork: Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Sed ad rem redeamus;
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nunc agendum est subtilius. Recte, inquit, intellegis. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Ergo, inquit, tibi Q.
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus,
sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.